Een historisch bouwwerk vliegt in brand en vanuit een cultureel perspectief komen sommigen handen te kort om olie op het vuur te spuiten.

Alsof het nog niet tragisch genoeg is dat een kathedraal vol onvervangbare kunstschatten uitholt tot een smeulende hoop hout en steen, zijn diverse - rechtse - ramptoeristen er als de kerkratten kippen bij om een ongelukkige fik tot symbool van de eeuwigheidswaarde te bombarderen, die samen met "onze" beschaving en manier van leven teloor gaat. Oh Here, welk een pijnlijke symboliek!

Deze brand is niet gewoon een brand, maar een fakkel met eeuwigheidswaarde in de culturele strijd tegen alles wat ons vreemd is. Verslaving aan verongelijktheid vlamt op bij lieden die zo diep ingegraven zijn in het eigen gelijk, en zo veel geïnvesteerd hebben in een narratief, dat hun reputatie volledig afhankelijk is geworden van incidenten en drama’s die een apocalyptisch wereldbeeld moeten ondersteunen. 

Waar regressief links zich pijnlijk jubelend stond te warmen aan de terroristische moskeemoorden in Christchurch (eindelijk weer een Breivik!), of Jussie Smollett een lynchmishandeling verzint om zijn eigen gedroomde doemscenario van een voor zwarten onleefbaar Amerika levend te houden, zo opgetogen circuleren de chats van juichende tokkiemoslims (standaard bij alles wat er kapot, stuk of dood gaat in het Westen) in conservatiefrechtse kringen, evenals beelden van een man in een vermeend islamitisch gewaad op de torenmuren van de Notre Dame over sociale media - alsof de katholieken ook geen jurken dragen. Iemand heeft groepskreten van "allah akbar" gemonteerd onder een paar seconden brandende Notre Dame en waarom zou je dat doodchecken? Dit filmpje is dan misschien niet feitelijk correct, maar het is immers wel wat ze denken, toch?

De dertiende eeuwse ramen zijn gered, maar dat mag de apocalyptische pret niet drukken. Het als intense zielenpijn vermomde enthousiasme om een ongelukkige renovatiebrand in een achterstallig onderhouden Frans bouwwerk op te pompen tot een groot cultureel symbool van een zinkende samenleving legt iets bloot: gretigheid naar het gevecht. De gesproken oplossing gepasseerd, op zoek naar de zaligmakende verlossing van de eindstrijd, met een brandende kerk als startschot voor een nieuwe kruistocht. Komt-ie dan eindelijk? 

Islam is een groeiende tumor in veel Westerse samenlevingen maar de cultuurchemo die retro-christelijk rechts aan de patiënt wil toedienen is bepaald ook geen verzachtend geneesmiddel. Als de Westerse eigenwaarde door deze eigenheilige heelmeesters wordt gereduceerd tot een complot tegen het Westen, waaruit een onvermijdelijke strijd moet vloeien om weer 'gezond' te worden, is het middel echt niet heilzamer dan de kwaal.